MALT.ge
ლუდის ხარშვა — წარმოადგენს ტექნოლოგიურად რთულ პროცესს, რომლის დროსაც მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ ნორმებისა და რეცეპტურის დაცვა, არამედ ხარისხიანი ნედლეულის გამოყენება. იმისათვის, რომ არ გაფუჭდეს სასმელის გემური თვისებები, ის უნდა იყოს ეკოლოგიური, ხოლო მისი შენახვის პირობები უნდა შეესაბამებოდეს რეგლამენტში გაწერილ წესებს.
ლუდის 90% — წარმოადგენს წყალი. ბევრი დამწყები ლუდის მხარშველი განსაკუთრებულ მნიშვნელობას არ ანიჭებს ამ ინგრედიენტს და მსხვილი სამამულო ლუდსახარშების მაგალითზე იყენებს ჩვეულებრივ ონკანის წყალს. ამის გამო სასმელის გემო მნიშვნელოვნად უარესდება. იმისათვის, რომ ლუდი იყოს გემრიელი და უსიამოვნო გემო არ გაჰკრავდეს, საჭიროა გამოყენებულ იქნას წყალი, რომელიც შეესაბამება სასმელი წყლის მიმართ წაყენებულ მოთხოვნებს.
გამჭვირვალე, მინარევების გარეშე, უსუნო და უგემოვნო;
მჟავიანობა (pH) უნდა იყოს არაუმეტეს 6,5 მგ.
წყლის სიხისტე უნდა იყოს 2-4 მგ*ეკვ/ლ-ს ფარგლებში. ღია ლუდისთვის გამოდგება რბილი წყალი 1,8 მგ*ეკვ/ლ-მდე; უფრო ხისტ წყალზე 7 მგ*ეკვ/ლ-მდე მიიღება შესანიშნავი მუქი ლუდი;
ალაო შეიძლება დამზადდეს ქერის, ჭვავის ან ხორბლის საფუძველზე. ყველაზე პოპულარულს წარმოადგენს ქერის ალაო. მარცვლები აუცილებლად უნდა იყოს გაღვივებული 90-95%-ზე, ცილის ზომიერი შემცველობით (8-12%). მარცვლეულის შერჩევისას, ლუდის მხარშველები ყურადღებას აქცევენ მარცვლების ზომას და მათ თანაბრობას.
მარცვლეულისგან ალაოს მისაღებად თავდაპირველად ის უნდა გასუფთავდეს ნაგვისგან, საჭიროა მისი დალბობა 2 დღის განმავლობაში, შემდეგ ერთი კვირით გაღვივება და სპეციალურ კამერაში 110°C ტემპერატურაზე გაშრობა. ყველაზე ხარისხიანად ითვლება ალაო, რომელიც გაშრობის შემდეგ იშლება მოსამწიფებლად მინიმუმ თვენახევრით.
90-95%-ით გაღვივებული მარცვალი;
ტენიანობა არა უმეტესად 5-7%.
ცილის ზომიერი შემცველობა - არაუმეტესად 12%;
მარცვლეულის სიმსხვილე და თანაბრობა არ აღემატებოდეს საერთო წონის 10% -ს;
ღია ლუდის დასამზადებლად გამოიყენება ღია ალაო, მუქი ლუდის დასამზადებლად გამოიყენება მუქი ალაო. ზოგიერთი ლუდის მხარშველი ლუდისთვის გარკვეული გემოვნების და არომატის მისაცემად შეიძლება იყენებდეს სპეციალურ ალაოს. მაგალითად, თუ მუქი ალაოს 50% ჩავანაცვლებთ კარამელისა და დამწვარი ალაოთი, ეს შესძენს სასმელს მუქ ყავისფერ შეფერილობას და ოდნავ ტკბილ გემოვნებას.
ღია ლუდის იაფფასიანი ჯიშების შექმნისას ბადაგის 20%-ს ანაცვლებენ ბრინჯის ნალეწით ან შაქრით. ამასთან ალაოს კონცენტრაცია იზრდება, მაგრამ ფერი არ იცვლება. იაფფასიანი ლუდის ჯიშებში ღია ალაოს ნაცვლად ურევენ ქერის ან სიმინდის ფქვილს, ბრინჯის ნალეწს ან შაქარს. ეს იძლევა სასმელის თვითღირებულების შემცირების საშუალებას, მაგრამ აძლევს მას სპეციფიკურ, მისთვის არადამახასიათებელ გემოს.
ლუდის დასამზადებლად გამოდგება სვიის — გირჩების მდედრობითი ყვავილედები. მათ ფურცლებზე არის პატარა ბრჭყვიალა ოქროსფერ-ყვითელი ჯირკვლები. ეს ე.წ ლუპულინის მარცვლებია. ისინი შეიცავენ სპეციფიკურ მწარე კომპონენტებს და ეთერზეთებს, რომლებსაც გააჩნიათ ანტისეპტიკური თვისებები. ამ კომპონენტების წყალობით იზრდება ლუდის შენახვის ვადა.
იმისათვის, რომ სვია ეკონომიურად იქნას გამოყენებული, სვიის გირჩებს აქუცმაცებენ და წნეხავენ ე.წ. პელეტებში (გრანულებში). ეს არანაირად არ აუარესებს სვიის ხარისხს, მაგრამ მნიშვნელოვნად ამცირებს მის მოცულობას, რაც მოსახერხებელია ქარხანა-მწარმოებლისგან ლუდსახარშამდე ნედლეულის ტრანსპორტირებისას.
სვიის გირჩებისგან ასევე ამზადებენ სვიის მწარე კომპონენტების ექსტრაქტებს. ისინი 2-2,5 ჯერ ნაკლებს იწონიან, ხოლო მათი მოცულობა სვიის გირჩებზე 20-25 ჯერ ნაკლებია. ექსტრაქტი ინარჩუნებს თავის თვისებებს 4 წლის განმავლობაში. მწარე ნივთიერებების ექსტრაგირება ხდება ორგანული გამხსნელების დახმარებით, ხშირად ამისათვის გამოიყენება ეთილის სპირტი.
უცხო სუნების გარეშე
გირჩების ფერი მოყვითალო – მომწვანოდან ყავისფერამდე;
ტენიანობა – 11-13%;
ამინომჟავების შემცველობა – 2,5-3,5%.
ამ კომპონენტზე დამოკიდებულია სასმელის გემო და არომატი. საფუარს უნდა ჰქონდეს შემდეგი მახასიათებლები:
აქტიური დუღილი;
არასასიკეთო გარემოებებისადმი მდგრადობა;
გამრავლების ზომიერი უნარი.
ყველა ამ ინგრედიენტს ჩვენ ვიყენებთ საკუთარ ლუდსახარშზე, ამიტომ საკუთარ მაგალითზე ვამოწმებთ თითოეული პროდუქტის ხარისხს.
© 2021 Malt.ge